1 Prima regula est: quod principia uniuscuiusque cantilenae debent incipere per concordantias perfectas per unisonum scilicet ac suas compositas aut per 5^am ac suas, quod suavitate sua perfectio scilicet ascribitur: verum haec regula potius est arbitraria, quam necessaria: plerumque enim incipiuntur cantilenae a consonantiis non perfectis.

2 Secunda regula est: quod duae perfectae eius- dem speciei non possunt simul ascendendo vel descendendo immediate poni¹.

3 Tertia regula est: quod inter duas perfectas eiusdem generis consonantias diversis vel consimilibus motibus intensas, aut remissas, una imperfecta ut 3^a vel 6^a debet media constitui, aut etiam plures.

4 Quarta regula est: quod plures perfectae ac dissimiles consonantiae ascendentes vel descendentes possunt constitui: ut 5^a post unisonum 8^a post quintam.

5 Quinta regula est: quod duae perfectae concordantiae similes possunt immediate poni: modo dissimilibus precedant motibus ut si 8^a in acutum protendatur: altera 8^a in grave remittatur ac e contrario ac ita de 5^a.

6 Sexta regula est: quod tenor, cantus ac gravis debent invicem esse contrariae motu, ut si cantus ascendat, tenor descendat ac e contrario, quae regula potius esse arbitraria nam saepe simul ascendunt, aut descendunt.

7 Septima regula est: quod ex 6^a in 8^am item ex 3^a in 5^am ex unisono in 3^am2 ac e contrario suavissimus est transitus per contrarios cantus ac tenoris motus. Item ex 6^a minori in 5^am alterius partis motu, altera in immobili manente. Idem de compositis illarum intellige.

8 Octava regula est: quod cantilenae³ finis in consonantia⁴ perfecta terminari debet, nam finis est in unaquaque re perfectio.

[A:29r] 9 Discordantia non potest esse in semibrevi, aut brevi, notula, nec in maioribus. minima⁵ vero ac caeterae per minores, quare celeriter transeunt⁶ possunt quamque discordantiam admittere.

10 Item cum ex imperfecta [per⁷] consonantia per contrarios motus, ad perfectam transitur ut in 7^a regula, tunc in ipso transitur non solum per minimam sed etiam per semibrevem, discordantia permittitur.

11 Tres voces: quarum extremae per diapason concordent media vero cum graviori per diapenten adveniat, ideoque cum⁸ acutiori per 4^am: optime concordant. Unde 4^a quae est diatessaron non in hoc modo posita concordat. Idem de illarum compositis dicendum.

Est etiam iocundus processus tertiarum aut 10^arum simul ascendentium aut descendentium per consimiles notulas.

[Tab. 10]

12 Mese quae⁹ a media .7. chordarum antiquarum vel quae consistit in digito medio et duorum tetrachordorum media.

Lichanos quae consistit in indice digito subsequenti.

Etymologia caeterarum chordarum per se patet.

13 Lyra Mercurii fuit tetrachordos hanc Orpheus fecit heptachordon. Pythagoras adiecit octavum nervum proslambanomenon et diapason complevit.